Samarytanie, członkowie najmniejszej na świecie grupy etnicznej, liczącej w sumie 600 osób, zamieszkałych w wiosce Kiriat Luza i w odrębnym osiedlu w Holonie, na południe od Tel Awiwu.
Uważają oni siebie za prawdziwych Żydów, należących do potomków 10 zaginionych plemion Izraela. W liturgii używają archaicznej formy języka hebrajskiego, jednakże na co dzień posługują się językiem arabskim.
Ich nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa „Szomron”, oznaczającego należące do rodu Szemera lub strażnica. Od miasta Samaria nazwę wzięło północne państwo Izraela oraz kraina geograficzna Samaria.
Ich główne miejsce kultu stanowi góra Garizim w Izraelu.
Jest to społeczność zagrożona wymarciem. Narasta też pośród tej społeczności wyraźny lęk przed rosnącym fundamentalizmem islamskim i obawa przed wycofaniem wojsk izraelskich. Jesienią 1989 roku Arabowie spalili domy czterech Samarytan. Ostatni duży konflikt z Arabami ciągnie się od kilku lat z powodu wybudowania przez Autonomię olbrzymiej anteny satelitarnej na Gerazim, która utrudnia celebrowanie świąt. Problem jest wciąż nierozwiązany.
Liczba Samarytan w historii:
IV wiek – 1 200 000
529 – 200 000
XII wiek – 2000
XVI wiek – 200
XVII wiek – 140
XVIII wiek – 150
XIX wiek – 150
1908 – 155
1917 – 146
1920 – 150
2003 – 654
1 listopada 2007 – 712
Na fotografiach: Samarytanie podczas modłów na górze Garizim.
