Złote wzniesienia skał pustyni Negew zajmują niemal połowę obszaru całego Izraela. Można by pomyśleć, że taka bezkresna pustka jest mało atrakcyjna. Jednak nic bardziej mylącego. Pustynia Negew to nie tylko wspaniałe krajobrazy, lecz także miejsce o wielkim znaczeniu historyczno-religijnym.
Przez te kamienno-piaszczyste tereny najlepiej podróżować dżipem. Czekają tu na nas atrakcje w postaci malowniczych kanionów, trudnych do pokonania piaszczystych wydm i skalnych wyłomów. Co więcej, dla niektórych największą niespodzianką może być fakt, iż na pustyni Negew kwitnie życie.
Już w II wieku p.n.e. Nabatejczycy (starożytny lud pochodzenia semickiego) wybudowali na pustkowiu miasto, które stało się miejscem odpoczynku dla wędrowców i handlarzy przemierzających szlak z Egiptu do Azji Mniejszej. Awdat, bo taka jest jego nazwa, rozkwitł jednak w czasach bizantyjskich, głównie na przełomie IV i V wieku. Z tego też okresu pochodzą ruiny, które dziś możemy zwiedzać – pozostałości domów, kościołów, systemów nawadniających i łaźni miejskich. Nieopodal miasta, pośród białych ścian stromego wąwozu Ein Awdat, archeolodzy odkryli ślady ludzkiego życia. Najwyraźniej życiu w tym miejscu sprzyjały chłodne wody wodospadu bijącego tu wprost ze źródła.
