Nazywana Masadą Północy, Gamla jest najczęściej odwiedzanym miejscem na wzgórzach Golan. To ufortyfikowane miasto było r 66 roku n.e. jednym z głównych ośrodków żydowskiego ruchu oporu przeciwko Rzymowi. Przy pierwszej próbie zdobycia Gamli jej obrońcy ośmieszyli Wespazjana i jego pełne trzy legiony, odpierając atak wielokrotnie liczniejszych i lepiej wyszkolonych żołnierzy. Upokorzeni Rzymianie rozpoczęli oblężenie, a Wespazjan przysiągł nie okazywać buntownikom żadnej litości. Rzymianie stopniowo zepchnęli Żydów w stronę przepaści, nad która zbudowano to górskie miasto, a gdy wynik bitwy był już przesądzony, wielu obrońców wolało popełnić samobójstwo, niż się poddać.
W sumie poległo 4 tys. Żydów, a dalszych 5 tys. albo skoczyło w przepaść, albo zostało zabitych przez Rzymian tuż po upadku Gamli. „Ocalały tylko dwie kobiety” – zanotował żydowski historyk Józef Flawiusz. „Przeżyły, ponieważ gdy upadło miasto, schowały się pzed rozjuszonymi Rzymianami, którzy nie oszczędzali nawet niemowląt w rękach matek i każdego, kogo złapali, zrzucali z murów cytadeli”.
Gamla została zniszczona przez zwycięzców, a potem zapomniana dokładnie na 1902 lata. W 1968 roku Izraelczycy odnaleźli miasto podczas dokładnych pomiarów kartograficznych tych terenów. Dziś zwiedzający mogą się przejść starożytnymi ulicami i obejrzeć pozostałości wielu oryginalnych domów mieszkalnych, a nawet synagogi. Wszystkie budowle wzniesiono z miejscowego czarnego bazaltu.
Ruiny znajdują się na stromym górskim grzbiecie. Nad doliną przelatują nieustannie, gnieżdżące się nieopodal na skalnym urwisku, sępy płowe o dwumetrowej rozpiętości skrzydeł. Z góry roztacza się fantastyczny widok na Jezioro Galilejskie.
Na polach w pobliżu Gamli (podobnie jak w kilku innych miejscach na wzgórzach Golan) natknąć można się na prehistoryczne kamienne konstrukcje – dolmeny. Pochodzą one z epoki kamienia, a w formie przypominają stoły. Uważa się je najczęściej za rodzaj nagrobków.
