Góra Syjon leży obecnie poza murami miasta, na południe od Bramy Syjońskiej. Sens słowa Syjon zmieniał się wiele razy w historii Jerozolimy. Po przejęciu jej przez Izraelitów i założeniu Miasta Dawidowego powstał dogmat, że Jahwe wybrał Syjon jako miejsce wiecznego zamieszkania. Wybór Syjonu i Dawida przez Jahwe znalazł silny akcent w kulcie, z czego wynikła konsekwencja teologiczna o głębokim znaczeniu. Rozpoczął się proces, który miał związać nadzieję Izraela ze Świętym Miastem Jerozolimą. W II wieku p.n.e. obszar ten został otoczony murami, w czasach Chrystusa góra Syjon leżała więc wewnątrz miasta.
Ponieważ ugruntowało się przekonanie, że na Syjonie Jezus spożył Ostatnią Wieczerzę, w I wieku zbudowano tam kościół. W roku 1342 został on przebudowany przez franciszkanów i funkcjonował aż do ich wygnania w 1447 roku. W XI wieku ugruntowało się wśród Żydów przekonanie, iż na górze Syjon został pochowany Dawid. Tradycję tę przejęli później muzułmanie, którzy w 1524 roku wznieśli na niej meczet ku chwale proroka Dawida.
Dzisiaj jest tam ormiański kościół Zbawiciela. Grób Dawida oraz Wieczernik znajdują się obecnie w jednym budynku. Po 1948 roku Grób Dawida stał się ważnym miejscem pielgrzymek Żydów. Było to wówczas jedyne miejsce we Wschodniej Jerozolimie kontrolowane przez Izrael.
Zobacz także: Góra Syjon
