Lata, które doprowadziły do ustanowienia państwa Izrael zostały oznaczone nie tylko przez ostry konflikt między populacjami: żydowską i arabską ale również przez gwałtowną rewoltę Żydów przeciwko obecności brytyjskich kolonizatorów w Ziemi Świętej. Żydowskie podziemie skierowane było przeciwko brytyjskim oficerom, infrastrukturze i najważniejszym budynkom okupanta, z czego najbardziej znany jest atak na gmach jerozolimskiego hotelu King David w lipcu 1946 roku.
Antybrytyjskie działania zostały zainicjowane przez trzy organizacje podziemne: Hagana, Irgun i Lehi. Kiedy Anglicy w 1917 roku zdobyli zbrojnie te ziemie z rak Imperium Osmańskiego, przemienili budynki porosyjskiego klasztoru, znajdujące się w centrum Jerozolimy, na swoją centralę administracyjną, a część z nich stała się głównym więzieniem. W ciągu wielu lat okupacji brytyjskiej trzymano w nim setki więźniów. Wielu z nich było Żydami i członkami żydowskiego podziemia. W trakcie wojny o niepodległość w 1948 roku, więzienie zostało zdobyte przez bojowników żydowskich podczas operacji wojskowej zwanej Operacją Pitchfork.
Po powstaniu państwa Izrael, budynek używano do różnych celów aż do 1991 roku, kiedy dawne więzienie zostało odrestaurowane przez Ministerstwo Obrony i przekształcone w muzeum. Ekspozycja muzealna mieści się w tych samych celach, w których przetrzymywano więźniów żydowskich.
Mury dawnego więzienia są pełne wspomnień i opowieści z czasów przedpaństwowych, stąd ich zwiedzanie nie jest radosnym doświadczeniem.
