Negew to wyżyna pustynna, zajmująca ok. 40% powierzchni całego Izraela. Jest tu kilka parków narodowych chroniących m.in. Krater Ramom, różne formacje skalne i geologiczne, jeden z najbardziej znanych kibuców Kibbutz Sede-Boqer, Park Narodowy Shivta z pozostałościami chrześcijańskiego miasta oraz Park Narodowy Ein Avdat i starożytne miasto Avdat. Jest tu także słynny Uniwersytet Ben Guriona, zajmujący się zagospodarowanie terenów pustynnych.
Na pustyni można napotkać pozostałości dawnych wojen, jak wraki czołgów i samolotów. Na południu pustynia przechodzi w czerwone góry Ejlat oraz graniczy z egipską pustynią Synaj.
Historia
Pustynia Negew ma bardzo bogatą historię. Ok. 2000 lat p.n.e. była zamieszkiwana przez koczownicze ludy. Potem znana z opowieści biblijnej jako teren, przez który przeprawiali się Izraelici uciekając z Egiptu.
Walcząc pod dowództwem Jozuego lud wybrany podbił Ziemię Obiecaną łącznie z tym terenem. W tym okresie została przez nich zasiedlona tylko północna część. Za panowania Dawida, w X w. p.n.e., Izraelici rozciągnęli władzę na całą pustynię, a w czasach Salomona zbudowano ciąg warowni, kopalnie miedzi w Timnie i port w Esjon-Geber. W wyniku podziału królestwa na Izrael i Judę władzę nad tym terenem przejęli Edomici, których wyparli z kolei Nabatejczycy w I w. p.n.e.
W średniowieczu Negev stanowił ważny ośrodek bizantyjski, ale potem, aż do XIX w. na tych terenach żyli tylko Beduini.
Na początku XX wieku, w związku z imigracją Żydów znaczenie tego terenu wzrosło. Pierwszy kibuc zbudowano tutaj w 1939 r., a po roku 1948 całą pustynię przyłączono do Izraela.
Na fotografii: Krater Ramon na Negewie.
